ارتباط تفکر انتقادی و تصمیم گیری بالینی در دانشجویان پرستاری

زمینه و هدف: تفکر انتقادی معرف توانایی شناختی است و توانایی های شناختی پرستار، به خصوص توانایی وی برای پردازش اطلاعات و تصمیم گیری از اجزائ کلیدی عملکرد پرستار می باشد. هدف از انجام این پژوهش تعیین ارتباط تفکر انتقادی و تصمیم گیری بالینی دانشجویان سال آخر پرستاری بوده است .   روش بررسی: مطالعه انجام شده یک طرح توصیفی از نوع همبستگی بود که در آن 50 نفر از دانشجویان پرستاری ترم آخر دانشکده های پرستاری دانشگاه علوم پزشکی گیلان- با استفاده از شیوه سرشماری – شرکت کردند. با استفاده از پرسشنامه ای مشتمل بر دو بخش مشخصات دموگرافیک و سوالات آزمون تفکر انتقادی کالیفرنیا و هم چنین با استفاده از شیوه کیوسورت و با استفاده از کارت های تصمیم گیری بالینی، اطلاعات جمع آوری گردید و با استفاده از روش های آمار توصیفی و آزمون های مجذور کای و فیشر تحت نرم افزار spss مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت.   یافته ها: یافته ها ارتباط معنی دار آماری بین تفکر انتقادی و تصمیم گیری بالینی را نشان نداد. آزمون آماری کای دو ارتباط معنی دار آماری (001/0= p ) بین نمره تفکر انتقادی و میانگین معدل ترم های گذشته و هم چنین بین تصمیم گیری بالینی و سابقه برخورد با بیمار تحت عمل جراحی بیلروت 2 را نشان داد (008/0= p ).   نتیجه گیری کلی: با توجه به عدم ارتباط تفکر انتقادی با تصمیم گیری بالینی، انجام این پژوهش با حجم نمونه بالاتر و استفاده از ابزارهای متنوع توصیه می شود. از یافته های این مطالعه می توان در برنامه ریزی آموزشی پرستاری استفاده نمود.